Babbelhoekje

[charel01]

20 jaar 9/11. De vijf beelden die niemand kan vergeten
https://www.hln.be/dossier-20-jaar-9-11 ... ~aea01bcd/
Die dag zit nog goed in mijn geheugen. Ik moest die dag niet werken, had toevallig een rustdag. Ik hoorde op de radio dat een vliegtuig in de WTC toren gevlogen was en zette de Tv op om naar CNN te kijken.
Ben niet meer van mijn Tv toestel weg geweest. Schokkend tot en met zeker toen ook bleek dat het Pentagon ook aangevallen was. Men sprak toen van mogelijks 50.000 doden die dag. Gelukkig waren het er minder maar als je de mensen erbij telt die achteraf PTTS ervan gekregen hebben denk ik dat we dik over de 50.000 zullen gaan.
Geschiedenis.... Zo gaat dat, men spreekt er altijd minder en minder over en de volgende generaties zullen er alleen nog in boeken of op internet over lezen.
Zo is WOI ver weg voor mij. Mijn grootvader heeft er 4 jaar van voor huis geweest. WOII mijn ouders hebben het meegemaakt en toen ik klein was spraken die nog dikwijls erover op momenten als bvb. met de Cuba crisis dat WOIII eraan kwam.
Dat zal zo met de kruistochten ook geweest zijn. Wie denkt daar nu nog over na. Men weet zelfs niet meer of er 6 of 9 zijn geweest en het is nog maar enkele honderden jaren geleden.
Iedere generatie zal zo zijn momenten wel meemaken. Mensen doen nu eenmaal elkaar miserie aan rond macht en geld.
Dagelijks zijn er nog mensen op de vlucht uit oorlogsgebieden en we staan er bijna niet bij stil. Beschavingen verdwijnen en er komen er anderen voor in de plaats.
Geschiedenis, het was één van mijn lievelingsvakken op school. Over laat ons zeggen de laatste 3000 jaren weten we redelijk veel.
Daarvoor wordt het vager en vager.
Maar welke les hebben we eruit getrokken...... Geen denk ik. Ik trouwens ook niet, ik stel me dagelijks de vraag of de beurs zal stijgen of zakken. Kan goed zijn dat er binnen 30 jaar zelfs geen beurs meer is. Er moeten alleen een paar gekken op de verkeerde knopjes duwen en de geschiedenis zal daarna leren dat er weer aan een beschaving een einde kwam.

[charel01]

Belastingvoordeel voor tweede verblijven op de wip
Groenen, socialisten en CD&V pleiten bij de komende begrotings­besprekingen voor de afschaffing van het belastingvoordeel bij de aankoop van een tweede verblijf. Dat kan op termijn tot 100 miljoen euro opleveren, schrijft De Standaard.
Het is een van de grote ongerijmdheden in onze fiscale wetgeving: de hypothecaire lening die u aangaat voor een tweede woning, geeft ­vandaag nog altijd recht op een ­belastingvoordeel. Maar als u leent voor het huis waarin u woont, de eerste woning, geniet u geen fiscaal voordeel meer. Die vreemde twist is het gevolg van de zesde staatshervorming in 2014. Sindsdien zijn de gewesten bevoegd voor de eigen gezinswoning, de tweede ­woning bleef een federale bevoegdheid.
Bron:"HLN"

[Lieve16]

FB_IMG_1631864737060.jpg

[charel01]

"Dienstencheques moeten duurder worden"
https://www.hln.be/economie/dienstenche ... ~a8b8fccd/

[charel01]

Tot 240.000 euro uittredingsvergoeding: “Dit is veel flagranter dan doorbetalen van ziek parlementslid”
Parlementsleden die langer dan 30 dagen ziek is, zullen in de toekomst nog maar 60% van hun loon krijgen. Alle partijen in het Vlaams Parlement zijn het daarover eens, zodat deze hervorming op korte termijn verwacht wordt. Voor werkexpert Stijn Baert, professor arbeidseconomie aan de UGent, volstaat dit evenwel niet. “Als men parlementsleden écht wil behandelen als gewone burgers, dan moet ook de uittredingsvergoeding op de schop.”
Politieke vernieuwing. Dat moest en zou het bindmiddel worden voor de Vivaldi-coalitie. Logisch ook, gezien haar samenstelling. Het voluntarisme en de wens voor een slanke staat van liberalen is gekend. Ook de groenen maken van ethiek in de politiek een punt bij elke verkiezing. En CD&V... als je de geruite jasjes van Joachim Coens ziet, dan is ‘vernieuwing’ niet het laatste woord waar je aan denkt.

Hoe zit het met die ambitie, dik een jaar na de lancering van Vivaldi? Niet erg goed op het eerste gezicht. Het aantal kabinetsmedewerkers dat de nieuwe ministers en staatssecretarissen samen kregen is een stuk hoger dan onder de vorige regering. De partijdotaties stijgen verder en gewezen ministers mogen nog steeds twee medewerkers houden. Van de Senaat afschaffen lijkt geen sprake – Open Vld zet met Stephanie D’Hose een toptalent in als nieuwe voorzitter.

Wat voorlopig beslist kon worden, ruikt dus eerder naar oude politieke cultuur, dan naar vernieuwing. De speelruimte voor De Croo I om de politieke vernieuwing echt waar te maken is dan ook danig verkleind. Maar er zijn zeker nog mogelijkheden. Vanuit mijn expertise, werk dus, zie ik er alvast een hele duidelijke. Namelijk: komaf maken met de uittredingsvergoeding.

Dat zou perfect aansluiten bij wat het Vlaams Parlement naar aanleiding van de zaak-El Kaouakibi van plan is: parlementsleden die langer dan een maand ziek zijn laten terugvallen op 60% van hun loon. Voornaamste argument: parlementsleden meer behandelen als gewone burgers. Laat dat nu net niet het geval zijn voor de uittredingsvergoeding…
Als een politicus momenteel het parlement verlaat, dan stopt zijn vergoeding niet meteen, maar blijft die tot 24 maanden doorlopen, afhankelijk van hoelang die persoon in het parlement zat. Aangezien een parlementslid een kleine 10.000 euro bruto verdient per maand – een magische grens die de komende jaren vermoedelijk doorbroken zal worden – kan de totale vergoeding dus oplopen tot 240.000 euro.

Dat blijft een brutobedrag, maar tegelijk een grootteorde die de gewone sterveling, die iets minder vat heeft op het eigen loon, toch wel doet duizelen.
Verworven recht

Laat mij eerst starten met te zeggen dat ik geen probleem heb met politici die momenteel hun vergoeding opnemen. Ik zou dat ook doen in hun geval. Het systeem is immers wat het is en tot zolang het bestaat, hebben ze recht op die vergoeding.

Je kunt het vergelijken met mensen die in vervroegd pensioen of brugpensioen zitten. We kunnen met z’n allen – en ik als eerste – vinden dat deze systemen moeten herbekeken worden, maar zolang ze bestaan, vind ik dat we geen steen mogen gooien naar eender wie die er gebruik van maakt.

Maar dat het systeem moet herbekeken worden is mijns inziens duidelijk. Om drie redenen.

- Ten eerste is de uittredingsvergoeding zeer hoog. Een werknemer die goed verdient en werkloos wordt moet meteen terugvallen op een werkloosheidsuitkering, die veel lager ligt.

- De uittredingsvergoeding valt ook niet weg bij sommige andere inkomsten, zoals die van een burgemeester, wat opnieuw een groot verschil maakt met iemand anders die zijn baan verliest.

- Tot slot kun je je afvragen hoe parlementsleden tegelijk langer werken bepleiten, maar zichzelf blijkbaar niet in staat achten om na het verlaten van het parlement nog op hetzelfde niveau aan de slag te gaan, terwijl ze nochtans een netwerk en de intellectuele capaciteiten hebben om een beetje vooruit te kunnen plannen.
Hoe dan? Ik zou politici die het parlement verlaten en nog niet pensioengerechtigd zijn een bedrag geven van ongeveer 1.700 euro per maand, wat overeenkomt met de hoogste werkloosheidsuitkering in ons land. Uiteraard valt de uitkering weg zodra een nieuwe baan wordt gevonden.

Het zal je ook niet verbazen gegeven mijn eerdere voorstellen om de werkloosheidsuitkeringen te hervormen, dat ik een versterkte degressiviteit (trapsgewijs dalend naarmate iets anders stijgt, red.) voor deze uittredingsvergoeding bepleit. De uitkering mag op een iets hoger niveau starten, maar moet wel om de zoveel maanden verlaagd worden.
Geen ontslagvergoeding?

Komt de huidige uittredingsvergoeding dan niet overeen met een klassieke ontslagvergoeding? Ik denk het niet. Een parlementair mandaat heeft een duidelijk begin- en eindpunt. De analogie met een contract van onbepaalde duur is dus onterecht. Van een echt ontslag dat niet geanticipeerd kon worden, is nooit sprake.

Vertrekkende parlementsleden bij eventuele werkloosheid een uitkering geven lijkt me verdedigbaar, maar daar nog een opstapvergoeding bovenop niet.

Als de Vlaamse partijen het écht menen dat de zelf toegekende privileges van parlementsleden tegenover burgers mogen afgebouwd worden, dan duwen ze nu ook op alle niveaus door voor een afschaffing van de uittredingsvergoeding. Het zou een cadeau zijn voor de Vivaldi-regering en haar zoektocht naar politieke vernieuwing.
Bron:"HLN"

[charel01]

Zij zien hun energievoorschot plots serieus verhoogd: “Nooit moeten bijbetalen en nu wordt mijn voorschot ineens verdubbeld”
Om zelf de historisch hoge energieprijzen enigszins op te vangen, schotelen steeds meer elektriciteits- en gasleveranciers hun klanten plots een abrupte voorschot-verhoging voor. Na eerder Mega dropte nu ook de Vlaamse Energieleverancier dat onaangename nieuws de voorbije dagen in de brievenbus of mailbox van heel wat Vlamingen. Met soms zelfs een bijna-verdubbeling van het voorschot: “Terwijl wij nochtans in een zuinige woning leven en niet buitensporig veel energie verbruiken”, klinkt het bij de onbegrijpende klanten.
Als alleenstaande en gepensioneerde stijgt Willeke Dingemanse (68) uit het Oost-Vlaamse Temse in één klap van 100 naar 240 euro pér maand. “Met mijn huidig pensioen van 1.200 euro wordt dit moeilijk te betalen.”

En òf Willeke Dingemanse, een ingeweken Nederlandse die al veertig jaar in ons land woont, schrok van haar nieuwe voorschotfactuur, die ze kreeg opgelegd van de Vlaamse Energieleverancier. “Vanaf oktober moet ik ineens een maandelijks voorschot van 240 euro betalen. Toen ik vorige week dat mailtje kreeg, moest ik toch even gaan zitten. Dit is gewoon bespottelijk. Ik kom van 100 euro, wat dus een prijsstijging van 140% betekent. Terwijl ik het maandelijks moet zien te rooien met een pensioen van 1.200 euro. Dat wordt de komende maanden dus letten op de kleintjes. Bovendien begrijp ik het gewoon niet. Ik gebruik echt niet zoveel elektriciteit dat deze verhoging kan rechtvaardigen. Mijn - eigen - goed geïsoleerde woning heeft recent een nieuw dak gekregen. Ik heb dubbel glas, overal led-verlichting en vrij nieuwe energiezuinige A-toestellen. Terwijl ik mijn wasmachine dan ook nog eens enkel in het weekend gebruik of na tien uur ’s avonds. Pas op, met een verhoging van zo'n euro of 50 had ik nog kunnen leven. Ik besef dat energie duurder geworden is, maar dit staat echt niet in verhouding. Zo moet een vriendin van mij die in een vergelijkbare situatie zit, maar 8 euro bijbetalen. Toen ik hierover vorige week bij de Vlaamse Energieleverancier verhaal probeerde te halen, kreeg ik enkel te horen dat ze mijn voorschot in het allerbeste geval konden laten zakken naar 180 euro per maand. Maar ook dat vind ik nog altijd véél te veel. Maar ik heb geen andere keuze: als klant heb je je blijkbaar alleen maar te schikken naar wat de energieleverancier je plots oplegt.”
Net gisteren kreeg Michel Saey (38) uit Sint-Katelijne-Waver de melding in zijn mailbox: zijn maandelijks voorschot springt van 124,47 naar 201,27 euro. Met de groeten van de Vlaamse Energieleverancier, waarvan hij zowel elektriciteit als gas afneemt: “Nochtans sluit ik elk jaar een nieuw contract bij de ‘goedkoopste’ energieleverancier van dat moment.”

“Niet dat mijn vrouw Anna-Rebecca (28) en pleegdochter (14) hier een boterham minder om zullen moeten eten of een lampke minder moeten aansteken, ik verdien goed mijn brood als vrachtwagenchauffeur. Maar van de ene maand op de andere plots 76 euro of 61% méér moeten betalen voor iets waarvoor je toch al veel betaalt, is nooit aangenaam. Ik wist natuurlijk wel dat de energieprijzen de voorbije tijd flink zijn gestegen, maar zo’n bruuske verhoging van het voorschot was toch verrassend”, vertelt Michel. “Ook al wonen we in een huurhuis, dat is best energiezuinig met onder meer ramen van hoogrendementsglas. Net zoals we zeker geen verwarmde jacuzzi hebben, maar enkel de doordeweekse toestellen: televisie, computer, noem maar op. En oké, we hebben een droogkast, maar die gebruiken we enkel in de winter. Bij mooi weer hangen we onze was buiten zoals iedereen. Eigenlijk mag je ons energieverbruik omschrijven als gemiddeld.” Zelf heeft Michel bij de Vlaamse Energieleverancier zowel voor zijn gas- als elektriciteitsfactuur een variabel contract. Wat zijn stijgende voorschot dus al enigszins kan verklaren: “Maar dan nog: dit contract kwam begin dit jaar als één van de goedkoopste uit de vergelijkingsmachine van de VREG (Vlaamse Regulator van de Elektriciteits- en Gasmarkt, red.) en toen dacht ik daar dus geen slechte zaak mee te doen. Tegen eind dit jaar ga ik dus zeker weer aan mijn computer zitten, om de nieuwste ‘goedkoopste' energieleverancier te zoeken. Ik doe dat elk jaar én kan het iedereen aanraden. Meer dan een uurtje werk kruipt daar niet in, terwijl je toch gegarandeerd blijft van de laagste prijzen op de markt. Al kan je ze momenteel natuurlijk nog onmogelijk ‘laag’ noemen. Wat ik vooral niet begrijp, is dat de overheid 21% BTW op de energiefactuur heft. Dat kunnen ze toch perfect naar 6% doen zakken, zo onmogelijk kan dat toch niet zijn? Dat zou al een serieus verschil op onze factuur maken.”
Nooit heeft bediende Kim Maerivoet (39) uit het Antwerpse Berendrecht moeten bijbetalen op haar energiefactuur. “Terwijl ik nu plots het bericht kreeg dat mijn voorschotbedrag van 120 euro naar 236 euro opgetrokken zou worden. Bijna een verdubbeling. Absurd gewoon.”

Kim raakt er bijna zelf de tel bij kwijt: “Pas vorig jaar rond deze periode ben ik naar mijn huidige energieleverancier (de Vlaamse Energieleverancier, red.) overgestapt voor een variabel elektriciteits- en gascontract. Toen werd mij een voorschotbedrag van 87 euro per maand voorgesteld. Maar omdat me dit toch wat weinig leek, ook doordat ik het voorbije coronajaar veel van thuis uit werkte en dus mijn eigen verwarming gebruikt, heb ik het zelf opgetrokken naar 120 euro per maand. Tot ze me afgelopen donderdag ineens per mail lieten weten dat ze het voorschotbedrag opgetrokken hadden naar 236 euro. ‘Als goede huisvader’, stond er dan nog bij. Alsof ze mij een gunst hadden verleend, terwijl het hier bijna om een verdubbeling ging! Pas na enkele mails heen en weer — waarbij ze eerst niet lager dan 210 euro wilden gaan — heb ik mijn voorschot intussen weer tot op 150 euro per maand gekregen. Al weet ik natuurlijk niet wat de eindfactuur zal geven. Pas op, als alleenstaande moeder met één dochter heb ik dan nog een goede job én dito loon, maar niet iedereen zal dat geluk hebben. Ik zie ook niet wat die flinke verhoging kan verklaren. Toen ik mijn huidige rijwoning kocht, had die al een goede EPC-waarde en intussen zitten er nog betere ramen in. Net zoals ik mijn vaatwasser altijd ’s avonds opzet. Of ik mijn energieverbruik nu drastisch zal aanpassen? Niet op het overdrevene af, maar toch wel een beetje. Ik werk nog altijd twee dagen per week thuis, en als het in de voormiddag nog altijd maar 19,5°C is, zal ik eerder een trui dragen dan voor mezelf speciaal de verwarming op te zetten. Energie lijkt steeds meer een luxeproduct te worden.”
Mag de energieleverancier het voorschot zomaar verhogen?

Ja, dat mag. De bedoeling van een voorschotfactuur is uiteraard om het jaarverbruik van je energie in meer betaalbare, maandelijkse gedeeltes te spreiden. En dit om te vermijden dat je één keer per jaar met een monsterfactuur geconfronteerd zou worden. Om dat maandelijkse voorschot te berekenen, vraagt de energieleverancier bij de netbeheerder hét historische verbruik op van de laatste 3 jaar op het betreffende ‘leverpunt’. Net zoals jijzelf als klant het maandelijks voorschot kan verhogen, mag ook de leverancier dat doen. Al moet daarbij wel àltijd een goed onderbouwde reden gegeven worden. Zoals bijvoorbeeld de Vlaamse Energieleverancier nu in de mails aan de klanten duidelijk de fiks stijgende energieprijzen op de internationale markt aanhaalt. Tegelijk is zo’n voorschot-verhoging geen volledig voldongen feit. Zo geeft Mega bijvoorbeeld aan dat hun klanten het voorschotbedrag “met maximum 30% morgen verminderen”. Maar niet meer: “Kwestie van een te hoge eindafrekening te voorkomen.” Wie toch nog méér wil verlagen, moet dat lager verwachte energieverbruik ook kunnen aantonen: “Bijvoorbeeld met de offerte van de installatie van je zonnepanelen of een eindafrekening van je vorige leverancier”, luidt het bij Mega.
Bron:"HLN"

Ik heb vrijdag onderhandeld met mijn energieleverancier en we zijn tot een redelijke oplossing gekomen. Geen goede maar een menselijke. Ik zal met mijn nieuwe contracten aan een gemiddelde prijs van 186 Euro per maand bij hetzelfde verbruik als dit jaar komen. Ik moet je niet vertellen dat dat een hele slok op de borrel van mijn pensioen is.
Mijn pensioen is deze maand opgeslagen, wel ik mag die opslag volledig aan mijn energieleverancier geven.
Als de overheid niet ingrijpt (Wat ik niet zie gebeuren want ze hebben geld nodig gaan er menselijke drama's gebeuren.
BTW verlaging van 21 naar 6% zou al een eerste stap kunnen zijn. Dan mag ik nog niet klagen over mijn pensioen. Moet je eens inbeelden dat je een klein pensioen hebt af als alleenstaande een woning moet huren en gaat werken voor een inkomen van 1600 Euro. Armoede tot en met dan.

[Lieve16]

InterviewWout van Aert

Wielergek Vlaanderen geniet van een WK in eigen land. Vandaag is Leuven het decor voor de strijd om de regenboogtrui. De kopman van het Belgische team: Wout van Aert (27), veelwinnaar, alleskunner, smaakmaker in de Ronde van Groot-Brittannië en een man voor alle seizoenen. ‘Ja, ik ben favoriet. Het zou toch raar zijn als jullie plots iets anders zouden schrijven?’

Wout van Aert is een man van alle disciplines: hij kan klimmen, crossen, tijdrijden, sprinten en scoren in de klassiekers. In de Ronde van Frankrijk won de kopman van Jumbo-Visma dit jaar drie ritten en op de Olympische Spelen behaalde hij zilver op de weg. Daarna stoomde hij zich tijdens een hoogtestage van drie weken klaar voor het WK in eigen land. In de Ronde van Groot-Brittannië schoot hij meermaals raak. Vorige zondag greep hij net naast het goud op het WK tijdrijden, vandaag wil hij op de heuvels in en rond Leuven de regenboogtrui pakken, na het dubbele zilver vorig jaar op het WK in Imola.

Toen was jij de onbetwiste kopman van de Belgische ploeg, net als op de Spelen in Tokio. Bondscoach Sven Vanthourenhout zei al vroeg deze zomer dat jij ook in Leuven de kopman zult zijn. Geeft dat gemoedsrust?
Wout van Aert: “Ja, maar het is ook logisch: ik kan de beste adelbrieven voorleggen. De voorbije maanden heb ik redelijk wat wedstrijden gewonnen en ik start bijna altijd als kopman bij Jumbo-Visma. Bovendien beschik ik over de meeste opties om te winnen: ik kan op het einde nog sprinten.

“Het zou meer druk op mijn schouders leggen als er meerdere kopmannen zouden zijn. We hebben al vaker aan kampioenschappen deelgenomen waar minder duidelijkheid was, en dat is niet goed. Het is een enorm voordeel dat Sven altijd duidelijk is in zijn communicatie. Iedereen weet wat hij moet doen en voor welke rol hij is geselecteerd. Ik heb trouwens geen zeven helpers nodig, wel zeven sterke ploegmaten.”

Hoe bedoel je?
Van Aert: “Dit WK kun je vergelijken met een Ronde van Vlaanderen: er zijn veel scenario’s mogelijk. Ik moet mijn energie lang genoeg kunnen sparen en dat lukt alleen maar door andere renners vooruit te schuiven. Dan kan het gebeuren dat iemand anders van onze ploeg de finale rijdt, maar dat is dan maar zo. We hebben in ieder geval renners nodig die het ook kunnen afwerken. Het WK is geen koers waarvan je kunt zeggen dat de zeven anderen de hele dag op kop moeten rijden om mij naar de laatste 200 meter te brengen. Dat zal niet lukken, omdat het parcours zo zwaar is. Gelukkig hebben we veel toppers in de ploeg, ze kunnen zelf ook winnen.”

Jullie vormden een hecht team in Imola en in Tokio. Kan dat op een WK in eigen land? Zullen sommige jongens niet denken: hier kan ik geschiedenis schrijven voor eigen volk, ik negeer wat we afgesproken hebben?
Van Aert: “Ik denk het niet. Het klikt erg goed tussen de Belgen. Een team kneden is ook het werk van de bondscoach. Hij praat veel met de renners, iedereen weet wat hem te doen staat. We hoeven aan de vooravond van de wedstrijd geen lange besprekingen meer te houden, dat is allemaal al gebeurd.”

Je hebt intussen al drie wereldtitels in het veldrijden. Is een regenboogtrui op de weg meer waard?
Van Aert: “Ik genoot er telkens enorm van om een jaar in de regenboogtrui te crossen, maar op de weg moet dat nog specialer zijn. Het is een mooie trui, iedereen ziet hem in het peloton. Het zou geweldig zijn om de week erna in Parijs-Roubaix te kunnen starten met die trui om de schouders. Ik mag toch dromen, nee? (lacht)”

Als je Olympisch goud wilt winnen, moet je wachten tot 2024. Was je ontgoocheld met je zilveren medaille in Tokio?
Van Aert: “Ja. Het zou zonder twijfel één van de grootste zeges uit mijn carrière geweest zijn. Maar ik heb vrede met die tweede plek. Ik kan mezelf niets verwijten, ik heb alles gegeven. Ik kon ook niet op elke aanval reageren, en toen reed Carapaz weg met McNulty.”

Ben je soms niet te gretig? Iedereen liet jou het werk opknappen.
Van Aert: “Ik had ook het gevoel dat ik de enige van de achtervolgers was die wilde winnen. Ik was heel gretig, ja, maar het ging ook om de Olympische titel.”

Het hoort bij het statuut van topfavoriet, je bent geen underdog meer.
Van Aert: “Ik moet meer gaten dichtrijden en dat is vervelend, maar het hoort erbij. Als ik voorop rijd met nog enkele anderen en er sprint iemand weg, kijken ze vaak naar mij. Als ik laat begaan, win ik niet. En als ik wel reageer, bestaat de kans dat ik mezelf leegrijd en een ander wint. Maar niet reageren is vaak geen optie.”

DE ZWAKTE VAN TOM
Vóór Tokio werd je Belgisch kampioen en won je drie ritten in de Tour. Het lijkt zo makkelijk te gaan, zelfs al werd begin mei je appendix verwijderd en liep je enkele weken trainingsachterstand op. In de eerste week van de Tour ging het moeizaam. Heb je ooit aan jezelf getwijfeld?
Van Aert: “Eigenlijk niet. Ik voelde me goed, maar niet top. Ik wist wat de oorzaak was en dat ik het zou moeten afleggen tegen een Mathieu van der Poel en Julian Alaphilippe in topvorm. Ik wist dat het de eerste week moeilijk kon worden, dus hield ik daar rekening mee. Ik wilde het zo goed mogelijk doen en zou wel zien hoever ik zou raken. Ik ben altijd rustig gebleven.”

Je had net zo goed de moed kunnen laten zakken toen je in de eerste week de gele trui niet kon veroveren.
Van Aert: “De grootste topsporters zijn allemaal mensen met veel doorzettingsvermogen. Anders kom je niet zover in je carrière. Ik weet niet of ik dat tikkeltje sterker ben in mijn hoofd dan anderen, maar ik geef niet snel op. Ik blijf knokken en aanvallen. Ik wilde graag die gele trui, maar het lukte niet. Toen moest ik de knop omdraaien en een nieuw doel zoeken. De hele ploeg heeft dat overigens gedaan: we zijn niet bij de pakken blijven zitten na de opgave van onze kopman Primoz Roglic en na de val van Robert Gesink en Tony Martin, maar we zijn voluit voor ritzeges gegaan.”

Op de Olympische Spelen bleef turnster Simone Biles aan de kant omdat ze zich mentaal niet goed voelde. Ze was niet de enige topsporter die naar buiten kwam met problemen. Onderschat de buitenwereld hoe zwaar topsport is?
Van Aert: “Als je geen topsporter bent of niet met een topsporter samenleeft, kun je niet weten wat het is. Maar ik neem het niemand kwalijk. Ik vind het vooral een goede zaak dat topsporters nu vaker durven te zeggen dat ze een probleem hebben, dat het even niet lukt of dat het de koers te veel was, zoals mijn Olympische tijdrit.”

Sommige topsporters verwijten journalisten dat ze hun te veel druk opleggen. In Tokio moest je voor goud gaan, en met een quotering van vijf sterren ben je ook telkens de topfavoriet voor de Ronde van Vlaanderen.
Van Aert: “Daar heb ik geen problemen mee. Ik heb grote ambities, en een goede kopman kan daarmee omgaan. Als ik een doel voor ogen heb, zeg ik dat en ik ga er dan voluit voor. Dus ik ga niet zeuren als de media me druk opleggen. Ik zou het maar raar vinden als journalisten niet meer zouden schrijven dat ik favoriet ben voor het WK in Leuven, of iets als: ‘Wout, doe gewoon je best en hopelijk valt het mee.’ (lacht) Zeker omdat het een parcours op mijn maat is.

“Het is ook maar normaal dat de druk groter wordt, omdat ik al een behoorlijk palmares heb. Ik ga niet meer alle commentaren lezen of naar de mening van Jan en alleman luisteren over hoe ik moet koersen. Die druk leg ik mezelf wel op. Ik moet er vooral voor zorgen dat ik fysiek en mentaal in orde ben.”

Jij erkent al langer het belang van een sportpsycholoog. Je werkt sinds 2015 samen met mental coach Rudy Heylen.
Van Aert: “Dankzij Niels Albert (jarenlang zijn coach in het veldrijden, red.) heb ik al heel jong beseft dat de mentale gezondheid even belangrijk is. Dat maakte het makkelijker om bij Rudy Heylen aan te kloppen. Maar mental coaching is nog lang niet ingeburgerd in het wielrennen.”

Jouw ploegmaat Tom Dumoulin vond een tijd geleden geen plezier meer in het wielrennen en trok er even de stekker uit.
Van Aert: “Het klinkt wat cru, maar dat is toch een zwakte van hem. Tom is een geweldige renner met veel kwaliteiten, anders had hij nooit zo’n palmares bij elkaar kunnen fietsen, maar topsport is een combinatie van een uitstekende fysieke én mentale conditie. Ook aan dat tweede moet je werken.”

Kun jij je voorstellen dat je ooit het plezier in het fietsen zou verliezen?
Van Aert: “Neen. Ik heb veel respect voor Tom dat hij dat heeft toegegeven, en ik vind het sterk dat hij is teruggekomen. Ik had niet verwacht dat hij zilver zou pakken in de tijdrit op de Spelen, en ik ben blij voor hem. Maar ik heb nooit kunnen begrijpen waarom hij niet meer graag fietste. Soms ga ik eens wat minder graag trainen, maar toen ik van mijn blessure in de Tour van 2019 herstelde, besefte ik hoe hard ik het wielrennen miste. Je moet wel heel diep zitten als je wilt stoppen met koersen. Als ik me slecht voel of het gaat even niet goed, dan helpt het net om een eindje te fietsen. Dat is mijn beste medicijn.

“Ik snap wel dat de druk je te veel kan worden, omdat je altijd in functie van wedstrijden fietst. Maar het is het liefste wat ik doe. De interviews, op je eten moeten letten, het vele reizen en weg van huis zijn, dat kan ik weleens beu worden. Maar het fietsen, nee: dan zou ik al ver heen moeten zijn.”

Geraint Thomas vertelde me ooit dat hij niet zozeer de trainingen zwaar vindt, maar wel de maniakale focus op de voeding.
Van Aert: “Ik kan hem begrijpen. Ik vind het ook niet makkelijk: na mijn carrière zal ik wel blijven fietsen, maar nooit eet ik nog een droge mais- of rijstwafel (lacht). Ik ga me dan ook niet meer dagelijks wegen. Mijn gewicht onder controle houden kost me elke dag meer mentale energie dan een training perfect afwerken. Zelfs als ik niet in vorm ben, na twee weken rust weer op de fiets spring en het volgens de coach rustig aan moet doen, zal ik op de tweede dag al een sprintje trekken. En daarna wil ik meteen de beste sprint aller tijden rijden en mijn persoonlijke record breken. Ik heb er geen moeite mee om af te zien. Goed willen trainen en presteren gaat vanzelf, maar mijn gewicht in de gaten houden, pff...”

Dat hoeft toch niet het hele jaar door?
Van Aert: “Toch tien maanden per jaar, hoor. Ik heb wel geregeld een rustperiode, en de week erna let ik nog niet zo hard op mijn gewicht, maar daarna wel. En ik hoef je niet uit te leggen dat een mens makkelijker bijkomt dan gewicht verliest. Maar bij veel ploegen is er aandacht voor de voeding en de winst die dat kan opleveren – bij ons ook: we hebben een Jumbo Foodcoach-app.”

In interviews gaat het vaak over je gewicht: de ene keer ben je 3 kilogram te dik, de andere keer sta je erg scherp. Stoort je dat?
Van Aert: “Vroeger wel, en dat zei ik ook (lacht). Nu raakt het me niet meer, maar ik begrijp dat mensen dat interessant vinden.”

Hebben judoka’s of gewichtheffers het niet nog zwaarder? Zij moeten soms in een paar dagen tijd 6 of 7 kilogram afvallen om in hun categorie te kunnen aantreden.
Van Aert: “Ik kan me voorstellen dat zoiets zwaar is. Maar een judokamp duurt drie minuten, zo werken ze er een paar op een dag af en dan zijn ze klaar. Een renner moet het anders aanpakken. Ik moet een zo laag mogelijk gewicht bereiken, maar wel nog genoeg energie overhouden om elke dag mijn trainingen te kunnen afwerken. Als ik een week lang elke dag alleen maar sla eet, val ik 5 kilogram af, maar dan verlies ik ook spiermassa. Voor een duursport moet je tegelijk je conditie opbouwen en beetje bij beetje gewicht verliezen, maar ook niet te veel. Het is heel moeilijk om de juiste balans te vinden.”

Na je zege in de Amstel Gold Race vertelde je dat je je overwinningen meer bent gaan koesteren. Vorig jaar leek alles erg vlot te gaan, dit voorjaar moest je harder zwoegen.
Van Aert: “Het verschil tussen winst en verlies hangt van zoveel details af. Na een goede voorbereiding was ik in vorm voor de klassiekers, maar dat was geen garantie dat ik ook zou winnen. Als ik in de Tour echt goed ben, is er een grote kans dat ik een rit win, maar in een klassieker moet op die ene dag echt alles perfect zijn. Je hebt het niet allemaal in de hand.”

[Lieve16]

(deel 2):
GEEN RONDERENNER
Waar zie je jezelf staan over drie, vier jaar staan?
Van Aert: “Ik hoop dat ik tegen dan een aantal klassiekers heb kunnen winnen, zoals de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix. Hopelijk heb ik dan ook al eens meegereden in Luik-Bastenaken-Luik en de Ronde van Lombardije. En misschien kan ik voluit voor het klassement in de Dauphiné gaan.”

Sommigen zien in jou een potentiële ronderenner. Jij bent 27, maar Tourwinnaar Tadej Pogacar is 22, en Girowinnaar Egan Bernal 24.
Van Aert: “Vroeger zeiden ze dat 30 de ideale leeftijd was om een grote ronde te winnen – kijk maar naar Chris Froome en Geraint Thomas. Maar nu hebben ze blijkbaar een ander blik renners opengetrokken. Misschien ben ik op mijn 30ste te oud, en wie weet welke supertalenten er dan bij zijn gekomen.

“Ik plan niet te veel vooraf, want dat heb ik toch niet in de hand. Wie weet heb ik over drie, vier jaar de Ronde van Vlaanderen nog altijd niet gewonnen. Ik heb al vaker gezegd dat ik een uitgebreid en gevarieerd palmares wil. En ik wil net iets liever de koersen winnen die ik nog niet heb gewonnen (lacht).”

Laurent Jalabert hemelt je nochtans elk jaar op tijdens de Tour de France.
Van Aert: “Mij ga je nooit horen zeggen dat ik de Tour ga winnen, want dan is het hek van de dam.”

Maar wil je het wel?
Van Aert: “Niet zo hard als de klassiekers, die hebben echt een plekje in mijn hart. Maar vijf jaar geleden had ik ook nooit gedacht dat ik voor de winst zou rijden in de Ronde van Vlaanderen. Ik was een veldrijder en ik dacht niet dat ik daartoe in staat was. Plots ging het snel en reed ik mee in de wegklassiekers. Toen vermoedde ik helemaal niet dat ik ooit aan de Tour zou deelnemen en al zeker niet dat ik met de beste jongens bergop zou rijden. Intussen heb ik zes ritten gewonnen in de Tour. Dus: ja, mijn ambitie kan veranderen, maar op het Tourklassement mikken, dat zit niet in mij. Het lijkt me het allermoeilijkste, en dan heb ik het nog niet over de Tour winnen. Als ik denk dat ik alles heb bereikt wat ik wil bereiken en dat ik het bij wijze van spreken zonder risico kan proberen, dan zou ik er misschien voor gaan. Maar de volgende drie, vier jaar wil ik daar geen energie aan verspillen.”

Dit najaar mik je op het WK en Parijs-Roubaix, en dan begint het veldrijden weer. Julian Alaphilippe heeft heel goede herinneringen aan zijn veldrijderscarrière, maar hij denkt er niet aan om nog te crossen. Waarom blijf jij het doen?
Van Aert: “Ik doe het nog altijd heel graag. Ik weet wel dat het makkelijker zou zijn om een rustige winter te hebben als wegrenner en ik heb in het veld alles gewonnen wat er te winnen valt. Voor het geld hoef ik het ook niet te doen. Maar ik ben ervan overtuigd dat het een sterkere renner van mij maakt. Door die crossen train ik mijn intensiteit, dus waarom zou ik het niet doen? Eerlijk gezegd vind ik het een ideale combinatie, een paar crossen en daarna het voorjaar. Ik zal de komende jaren zeker nog tien crossen per jaar rijden.”

Je wint wel veel minder dan vroeger in het veld en je ziet hard af: je komt telkens net uit een rustperiode, terwijl de andere veldrijders al in topvorm zijn.
Van Aert: “Het enige lastige is dat ik twee maanden cross in de benen moet hebben om een goed WK veldrijden te kunnen rijden. Dat zijn twee maanden waarin wegrenners een ander programma volgen. Het is een complexe puzzel, maar ik vind het nog altijd de moeite waard.

“Ik kan het gewoon niet laten. Na Parijs-Roubaix neem ik een paar weken rust, maar als op 10 oktober de Wereldbeker veldrijden start, zal het beginnen te kriebelen. Dan neem ik mijn crossfiets en train ik in het bos. Na een paar keer heb ik het gevoel van vroeger terug te pakken en wil ik zo snel mogelijk wedstrijden rijden. Zo simpel is het. Maar na het WK veldrijden ben ik wel blij dat ik ervan af ben. De anderen crossen nog drie weken door, maar dan zit ik al met het voorjaar op de weg in mijn hoofd. Ik vind die afwisseling plezierig: het houdt me fris en hongerig. En ik rijd ook geen veertig crossen per jaar meer, zoals vroeger. Dat is het grote verschil (glimlacht).”

WK Wielrennen, Sporza o

[charel01]

Europese aardgasprijs schiet naar record


Handelaars vrezen de gevolgen van een strenge winter in Europa wegens de lage voorraden.

De prijs van de Nederlandse TTF-future, het belangrijkste referentiecontract voor aardgas in Europa, stijgt dinsdag met 10 procent tot 84 euro per megawattuur. Traders wijzen op problemen met een Russische pijpleiding die gas vervoert richting Europa. 'Het minste incident veroorzaakt paniek', aldus Matthias Detremmerie, trader voor de energieleverancier Elindus.
Ook de prijs voor elektriciteit voor levering in oktober stijgt dinsdag met 10 procent, tot 173 euro/MWh in België. Alhoewel het opnieuw redelijk waait en de windmolens dus extra elektriciteit leveren, blijven ook de prijzen voor levering de volgende dag erg hoog.
De energieprijzen staan onder druk door een algemene krapte nu de economie weer aantrekt na de coronacrisis en de winter eraan komt, in combinatie met lage voorraden en dure emissierechten.

Ook consumenten - vooral dan met variabele contracten - betalen de recordprijzen cash op hun factuur.
Bron:"De Tijd"

[charel01]

HLN SPECIAL. Paul D'Hoore met antwoord op al uw energievragen: “Volgende maand gaan de prijzen nóg hoger zijn”
https://www.hln.be/dossier-mijn-energie ... ~acea55da/